Inès van den Kieboom (°1930) is geboren in Oostende. Ze was een premature baby en in haar kinderjaren een meisje met een zwak gestel, dat meer eenzaam in bed lag dan met anderen speelde, meer leerde uit boeken dan op de schoolbanken, dat meermaals voor haar gezondheid in sanatoria of op het platteland verbleef, tot in Zwitserland toe. Toen ze in 1953 huwde met beeldhouwer Guy Maclot en hem naar Antwerpen volgde, leerde ze een heel ander milieu kennen. Toen nam ze voor het eerst een penseel ter hand, maar het is pas nadat ze in 1960 naar het platteland verhuisd waren en een ander leven begonnen in een oude hoeve, dat Inès echt begon te schilderen - met een vissersbootje uit een verhaal voor haar dochtertje - en nooit meer gestopt is. Inès is een pure autodidacte, en ondanks het milieu waarin ze verkeerde is nooit sprake geweest van enige beïnvloeding. Over de vele jaren heeft haar stijl een heel eigen evolutie gekend. In het begin gaven familiefoto’s en beelden uit haar jeugd aanleiding tot kleine taferelen: haar ouders en zussen, tantes en ooms, strandcabines en boten. Maar ook dingen uit de huiselijke omgeving nodigden uit tot schilderen: een speelgoedpaardje of Oosters tapijt, een artisjok of een zalm op een kleurig bord, een paar pantoffels of een theeservies, haar muziekinstrumenten. Enkele keren portretteerde ze haar man en dochtertje, haar ouders, zichzelf en vrienden. Haar tweede huwelijk met salvage officer Paul Goris bracht nieuwe onderwerpen mee: portretten van haar man, stiefzoon en schoondochter, nieuwe vrienden en verhalen, en veel schepen. Na zijn dood in 2007 heeft ze jaren niets meer geschilderd. Inès is altijd geïnspireerd gebleven door de poëzie van het dagelijkse, het volkse, gewone mensen en hun bezigheden: een kat of een schoothondje, een raamhoertje of dansers in een café, een oud koppel op een straatbank of aan de koffietafel, een huwelijks- of statieportret, een duivenmelker in zijn duivenkot of een visser met zijn vangst, een gewichtsheffer of coureur, een familie aan zee of een naaktmodel, een circus of boksring, turners of zwemmers. Maar evengoed komen de grote verhalen aan bod: Adam en Eva of het Aardse Paradijs, Napoleon in Egypte of Hannibal over de Alpen, Typoo’s Tiger of Moby Dick. Niet enkel wat ze rondom zich ziet geeft haar zin in het maken van een schilderij, soms is het een tekst of een foto in een krant, Kristien Hemmerechts en Herman De Coninck in bad, Jan De Corte en Sigrid Vinck, Jan Decleir, Roland, Helmut Lotty, en haar neef Arno… In de afgelopen 50 jaar is Inès meermaals verhuisd, en naargelang de beschikbare atelierruimte zijn haar schilderijen van groter of kleiner formaat. Vele werken zijn gesigneerd en van een datum en adres voorzien, van een titel en soms van de bron van inspiratie. Ze gebruikt diverse en gemengde technieken, vooral olieverf en potlood, maar ook pastel en kleurpotlood, papier en karton. Ze beschildert wat zich aanbiedt: unalit- of spaanderplaat, maar evengoed een oud luik of een kastdeur, een sigarendoosje, en als het mocht ook muren. Inspirerend werkten zelfs de textuur van een oud doek of een stukje karton, en vooral schilderijenlijsten: oude kaders van allerlei types, maar ook zelfgemaakte, al dan niet geschilderd of gedecoreerd. In haar schilderijen en zelfgemaakte lijsten verwerkte ze al zilverpapiertjes van pralines en kanten onderleggers van taarten, maar sinds haar verhuis in 2015 naar een kleine woning maakt ze kleine kijkdoosjes en collages met niet anders dan gerecycleerd materiaal. De onderwerpen in die recente werken reflecteren vaak een maatschappelijk debat. De migrant op zoek naar een huis of een Turkse vrouw in klederdracht van haar vroegere schilderijen zijn nu grimmiger aanklachten: het aangespoelde jongetje Aylan, migrantenbootjes, het protest van de Venetianen tegen cruiseschepen, president Trump achter tralies, de Gele Hesjes en de falende Belgische regering. Maar tegelijk blijven een volslank naakt, een overvoede bull dog of kat als aandoenlijke ,beeldhouwwerkjes in beschilderde klei of verhard bladerdeeg de charme van het alledaagse celebreren. Sinds dit jaar woont Inès nog kleiner, maar niettemin is ze op haar bijna 92 ste nog steeds fel begeesterd bezig. Te midden van haar vele boeken en curiositeiten schetst ze, tekent ze, plakt ze en schildert ze voort. Hoewel ze slechts enkele keren tentoongesteld heeft, prijkt haar werk in verzamelingen en particuliere interieurs in binnen- en buitenland, tot in de VS en Australië toe. De onbevangen, kleurige beelden van de schilderijen, collages, doosjes en beeldjes van Inès van den Kieboom roepen bij vele toeschouwers een instant geluksgevoel op, dat Gavin Vanealst wil delen in zijn galerie Aboli Bibelot.
- Petra Maclot

Inès van den Kieboom
Verveling in 't Aards Paradijs
26.08.2022 - 23.09.2022

Photo: Jente Waerzeggers

Inès van den Kieboom, 'De kampioenen!', Oil on multiplex, assembled in antique frame,
125,5 h x 74,5 b cm, 1971.
Photo: Jente Waerzeggers

Inès van den Kieboom, 'Adam en Eva', collage. Pastel on cardboard. Framed, 45,5 h x 33 b, 1984
Photo: Jente Waerzeggers

Inès van den Kieboom, '. Tipu’s Tiger', Collage. Mixed media, oil, pencil, cardboard, chocolate wrappers, pralinewikkel, 16 h x 22 b x 2 d, 1990's
Photo: Jente Waerzeggers

Inès van den Kieboom is currently represented by Tim Van Laere Gallery.
Interview in De Standaard: https://www.standaard.be/cnt/dmf20221201_96533014